احادیث حضرت محمد ص
مَن جاءَهُ المَوتُ وَ هُوَ يَطلُبُ العِلمَ لِيُحيىَ بهِ الاِسلامَ كانَ بَينَهُ وَ بَينَ الانبياء دَرَجَةٌ واحِدَةٌ فِى الجَنَّةِ
هر كس در جستجوى دانش باشد تا با آن اسلام را زنده كند و مرگ او فرا رسد، در بهشت ميان او و پيامبران تنها يك درجه فاصله است.
حدیث (902) امام كاظم(ع) می فرمایند:
مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ يُمنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشدٌ وَ تَوفيقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خيرخواه، خجستگى، بركت، رشد و توفيقى از سوى خداست
تحف العقول، ص 398
حدیث (903) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند:
اِعلَم اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ الكِذبَ مَشؤومٌ
بدان كه راستگويى، پر بركت است و دروغگويى، شوم
تحف العقول، ص 14
حدیث (904) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
لَو خِفتُمُ اللّهَ حَقَّ خيفَتِهِ لَعَلِمتُمُ العِلمَ الَّذى لا جَهلَ مَعَهُ، وَ لَو عَرَفتُمُ اللّهَ حَقَّ مَعرِفَتِهِ لَزالَت بِدُعائِكُمُ الجِبالُ
اگر از خدا چنانكه بايد مىترسيديد، به دانشى ناب دست مىيافتند و اگر خدا را چنانكه بايد مىشناختيد، با دعايتان كوهها از ميان مىرفتند
كنز العمّال، ح 5881
حدیث (905) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ الاَْنبياءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ المَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ
نماز، از آيينهاى دين است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است
خصال، ص 522، ح 11
حدیث (906) امام صادق (ع) می فرمایند:
اِنَّ النّاسَ يَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَينَهُم وَ تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الاَْرضُ بَرَكَتَها بِاِذنِ اللّهِ تَعالى
اگر در ميان مردم عدالت برقرار شود، همه بىنياز مىشوند و به اذن خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو مىفرستد و زمين بركت خويش را بيرون مىريزد
كافى، ج 3، ص 568، ح 6
حدیث (907) امام علي (ع) می فرمایند:
جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وَ تَزكُ نَفسُكَ
با علما همنشين باش، تا علمت زياد و ادبت نيكو و جانت پاك گردد
غرر الحكم ، ح 4786
حدیث (908) امام علي (ع) می فرمایند:
الدّعاء ترس المؤمِن
دعا ، سپر مؤمن است.
الكافي : ج 2 ، ص 468 ح 4
حدیث (909) امام علي (ع) می فرمایند:
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّهِ نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ كُلِّ عَدُوٍّ؛
توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.
بحارالأنوار 78/79/56
حدیث (910) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزقَهُ مِن حَيثُ لايَحتَسِب؛
هر كس به خدا توكل كند، خداوند هزينه او را كفايت مىكند و از جايى كه گمان نمىبرد به او روزى مىدهد.
كنزالعمال ج3 ، ص 103
حدیث (911) امام علي (ع) می فرمایند:
مَن تَوكَّلَ عَلَى اللّهِ ذَلَّت لَهُ الصِّعاب وَتَسَهَّلَت عَلَيهِ الأسبابِ؛
هر كس به خدا توكل كند، دشوارىها براى او آسان مىشود و اسباب برايش فراهم مىگردد.
غررالحكم ج5، ص524
حدیث (912) امام صادق (ع) می فرمایند:
إنَّ الغِنى وَالعِزَّ يَجولانِ فَإذا ظَفِرا بِمَوضِعِ التَّوَكُّلِ أَوطنا
بىنيازى و عزّت به هر طرف مىگردند و چون به جايگاه توكل دست يافتند در آنجا قرار مىگيرند.
اصول كافى ج 2 ، ص65
حدیث (913) امام باقر (ع) می فرمایند:
مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ لايُغلَبُ وَمَنِ اعتَصَمَ بِاللّهِ لايُهزَمُ
هر كس به خدا توكل كند، مغلوب نشود و هر كس به خدا توسل جويد، شكست نخورد.
جامع الأخبار ص322
حدیث (914) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلتَّوَكُّلُ بَعدَ الكَيسِ مَؤعِظة
توكّل كردن (به خدا) بعد از به كار بردن عقل، خود موعظه است.
كنزالعمال ج3،ص103
حدیث (915) امام باقر (ع) می فرمایند:
ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عَزَّوجلَّ مِن عَمَلٍ یداوَمُ عَلَیهِ ، وإن قَلَّ
هیچ چیز نزد خداوند عزّوجلّ محبوبتر ازعملى نیست كه بر آن مداومت شود ؛ هر چند اندك باشد.
الكافی : ج 2 ، ص 82 ، ح 3
حدیث (916) امام كاظم(ع) می فرمایند:
ليسَ كلُّ مَن قالَ بوَلايتِنا مؤمنا ، ولكن جُعِلوا اُنسا للمؤمنينَ
چنين نيست كه هر كس قائل به ولايت ما باشد ، مؤمن است ، بلكه آنان همدم مؤمناناند
الكافي : ج 2 ، ص 242 ، ح 1
حدیث (917) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلطّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّهَ يُذهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛
فال بد زدن شركاستوهيچكسازمانيستمگراينكهبهنحوىدستخوش فال بد زدن مىشود، اما با توكل، خداوند آن را از بين مىبرد.
سنن ابن ماجه ج2 ، ص1170
حدیث (918) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
هرگاه بدعتها در ميان امت من آشكار شد، بر عالم است كه علمش را آشكار كند و هر كس نكند، لعنت خدا بر او.
الكافي : ج 1 ، ص 54 ، ح 2
حدیث (919) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
رسول اكرم صلىاللهعليهوآله گروهى را كه كشت و كار نمىكردند، ديدند و فرمودند: شما چه كارهايد؟ عرض كردند ما توكل كنندگانيم. فرمودند: نه، شما سر باريد.
مستدرك الوسائل ج11، ص217
حدیث (920) امام حسين عليه السلام می فرمایند:
مِن دَلائِلِ عَلاماتِ القَبولِ : الجُلوسُ إلى أهلِ العُقولِ
از نشانه هاى خوشنامى و نيكبختى ، همنشينى با خردمندان است.
بحارالأنوار، ج 75، ص 119
حدیث (921) امام على عليه السلام می فرمایند:
المَعِدَةُ بَيتُ الاَْدواءِ وَ الحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد كُلَّ بَدَنٍ مَا اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ
معده سراى دردهاست و پرهيز، بهترين درمان. هر بدنى را به همان كه خو مىگيرد، عادت دهيد. با پرخورى، تندرستى نخواهد بود
تاريخ دمشق، ج 60، ص 325.
حدیث (922) امام على عليه السلام می فرمایند:
يَقولُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ ما مِن مَخلوقٍ يَعتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعتُ أسبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرضِ مِن دونِهِ فَإِن سَأَلَنى لَم اُعطِهِ وَإِن دَعانى لَم اُجِبهُ؛
خداوند عزوجل مىفرمايد:
هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش را از اسباب و ريسمانهاى آسمانها و زمين كوتاه كنم، پس اگر از من بخواهد عطايش نكنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.
تاريخ دمشق، ج 60، ص 325.
حدیث (923) امام حسن مجتبی عليه السلام می فرمایند:
أنَا الضّامِنُ لِمَن لَم يَهجُس فى قَلبِهِ إِلاَّ الرِّضا أَن يَدعُوَ اللّهَ فَيُستَجابَ لَهُ
كسى كه در دلش هوايى جز خشنودى خدا خطور نكند، من ضمانت مىكنم كه خداوند دعايش را مستجاب كند.
اصول كافى ج2 ، ص62
حدیث (924) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
هر كس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت كند، در هنگام آسايش، دعا بسيار كند
نهج الفصاحه ح3023
حدیث (925) امام صادق(ع) می فرمایند:
جوانان را درياب، زيرا كه آنان سريعتر به كارهاى خير روى مىآورند
كافى، ج 8، ص 93، ح 66
حدیث (926) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
لَيسَ شَىْءٌ أَسرَعَ إِجابَةً مِن دَعوَةِ غائِبٍ لِغائِبٍ؛هيچ دعايى زودتر از دعايى كه انسان در غياب كسى مىكند، مستجاب نمىشود.
بحارالأنوار ج93، ص359
حدیث (927) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اِغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَإِنَّها رَحمَةٌ؛دعا كردن را در هنگام رقّت قلب غنيمت شمريد، كه رقت قلب، رحمت است.
بحارالأنوار ج93، ص347
حدیث (928) امام على(ع) می فرمایند:
اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُك لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ يَحمِلَهُ الاخراجُ عَلَى المُكابَرَةِ
هرگاه جوان را توبيخ كردى ، برخى خطاهاى او را ناديده بگير، تا توبيخ تو، او را به مقابله وادار نسازد
شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ، ج 20، ص 333، ح 819
حدیث (929) امام صادق(ع) می فرمایند:
بر شما باد نماز خواندن در مسجدها .
الكافي : ج 2 ، ص 635 ، ح 1
حدیث (930) امام على(ع) می فرمایند:
اِصبِر عَلى مَرارَةِ الحَقِّ وَ ايّاكَ اَن تَنخَدِعَ لِحَلاوَةِ الباطِل
تلخى حق را تحمل كن، و مبادا كه فريب شيرينى باطل را بخورى
غررالحكم، ح 2472
حدیث (931) امام صادق(ع) می فرمایند:
إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ وَليَخرُج مِن مَظالِمِ النّاسِ
هر كس بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد.
بحارالأنوار ج93، ص321
حدیث (932) امام صادق(ع) می فرمایند:
... وَ إِنَّ اللّهَ لا يَرفَعُ إِلَيهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ
... دعاى هيچ بندهاى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمىرود.
بحارالأنوار ج93، ص321
حدیث (933) امام سجاد(ع) می فرمایند:
مَن لَم يَرجُ النّاسَ فى شَىءٍ وَرَدَّ أَمرَهُ إلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ فى جَميعِ اُمورِهِ استَجابَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ فى كُلِّ شَىءٍ؛
هر كس در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداى عزوجل واگذارد، خداوند هر خواستهاى كه او داشته باشد اجابت كند.
اصول كافى ج2، ص148
حدیث (934) امام على(ع) می فرمایند:
ظَـلَمَ الحَقَّ مَن نَصَرَ الباطِلَ
هر كس باطل را يارى كند، به حق ستم كرده است
غررالحكم، ح 6041
حدیث (935) امام على(ع) می فرمایند:
مَن أَرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ وَأَن تُكشَفَ كُربَتُهُ فَليُفَرِّج عَن مُعسِرٍ؛
هر كس مىخواهد دعايش مستجاب شود و غمش از بين برود بايد گره از كار گرفتارى باز كند.
نهج الفصاحه ح2961
حدیث (936) امام على(ع) می فرمایند:
شُكرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شكر تو بر نعمت گذشته، زمينهساز نعمت آينده است.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر،ص80
حدیث (937) امام باقر(ع) می فرمایند:
بنى الاسلام على خمسة اشياء، على الصلوة و الزكاة و الحج و الصوم و الولايه.
اسلام بر پنج چيز استوار است، برنماز و زكات حج و روزه و ولايت (رهبرى اسلامى).
فروع كافى، ج 4 ص 62، ح 1
حدیث (938) امام رضا(ع) می فرمایند:
انما امروا بالصوم لكى يعرفوا الم الجوع و العطش فيستدلوا على فقر الاخر
مردم به انجام روزه امر شدهاند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به واسطه آن فقر و بيچارگى آخرت را بيابند.
وسائل الشيعه،ج4،ص4
حدیث (939) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ بِثَمانِيَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الْاِخوانِ بِعِشرينَ وَ صِلَةُ الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرينَ
صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دينى]، بيست حسنه و صله رحم، بيست و چهار حسنه دارد
كافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (940) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اِنَّ فِى الرِّفق الزّيادَةَ وَ البَرَكَةَ وَ مَن يُحرَم الرِّفقُ يُحرَمِ الخَيرَ
در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كس از مدارا محروم باشد، از خير، محروم شده است.
كافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (941) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصُّومُ فِى الحَرّ جِهادٌ
روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
كافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (942) اميرالمومنان على عليه السلام می فرمایند:
صومُ النَّفسِ عَن لَذّاتِ الدُّنيا اَنفَعُ الصّيام
روزه نفس از لذتهاى دنيوى سودمندترين روزههاست.
غرر الحكم، ج 1 ص 416 ح 64
حدیث (943) اميرالمومنان على عليه السلام می فرمایند:
اَلصّيامُ اِجتِنابُ المَحارِم كَما يَمتَنِعُ الرَّجُل مِنَ الطَّعامِ وَ الشَّراب.
روزه پرهيز از حرامها است همچنانكه شخص از خوردنى و نوشيدنى پرهيز مىكند.
بحار ج 93 ص 249
حدیث (944) امام صادق عليه السلام می فرمایند:
إنَّ العالِمَ إذا لَم يَعمَل بِعِلمِهِ زَلَّت مَوعِظَتُهُ عَنِ القُلوبِ كَما يَزِلُّ المَطَرُ عَنِ الصَّفا
هرگاه عالم به علمش عمل نكند. [اثر [موعظهاش از دلها زايل مىشود ؛ آن چنان كه باران از روى سنگ صاف مىلغزد.
الكافي : ج 1 ، ص 44
حدیث (945) اميرالمومنان على عليه السلام می فرمایند:
صومُ القَلبِ خَيرٌ مِن صيامِ الِّلسان وَ صومُ الِّلسانِ خَيرٌ مِن صيامِ البَطن.
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شكم است.
غرر الحكم، ج 1، ص 417، ح 80
حدیث (946) امام صادق عليه السلام می فرمایند:
اِذا صُمتَ فَليَصُم سَمعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ شعرُكَ وَ جلدُك
آنگاه كه روزه مىگيرى بايد چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزهدار باشند.«يعنى از گناهان پرهيز كند
الكافى ج 4 ص 87، ح 1
حدیث (947) حضرت زهرا سلام الله عليها می فرمایند:
ما يَصنَعُ الصّائِمِ بِصيامِه اِذا لَم يَصُن لِسانِه وَ سَمعِه وَ بَصَرِهِ وَ جَوارِحِه.
روزهدارى كه زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نكرده روزهاش به چه كارش خواهد آمد.
بحار، ج 93 ص 295
حدیث (948) حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
كم من صائم ليس له من صيامه الا الجوع و الظما و كم من قائم ليس له من قيامه الا السهر و العناء
چه بسا روزهدارى كه از روزهاش جز گرسنگى و تشنگى بهرهاى ندارد و چه بسا شب زندهدارى كه از نمازش جز بيخوابى و سختى سودى نمىبرد
نهج البلاغه، حكمت 145
حدیث (949) حضرت علی علیه السلام می فرمایند:
أَوَّلُ عِوَضِ الحَلِيمِ مِن حِلمِهِ أَنَّ النَّاسَ أَنصَارُهُ عَلَى الجَاهِلِ
و درود خدا بر او ، فرمود : نخستين پاداش بردبار از بردبارى اش آن كه مردم در برابر نادان ، پشتيبان او خواهند بود
نهج البلاغه، حكمت 206
حدیث (950) امام كاظم علیه السلام می فرمایند:
دَعوَةِ الصائِمِ تَستَجابُ عِندَ اِفطارِه
دعاى شخص روزهدار هنگام افطار مستجاب مىشود
بحار الانوار ج 92 ص 255 ح 33
حدیث (951) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
... وَ هُوَ شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَة وَ اَوسَطَهُ مَغفِرَة وَ اخِرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار.
رمضان ماهى است كه ابتدايش رحمت است و ميانهاش مغفرت و پايانش آزادى از آتش جهنم.
بحار الانوار، ج 93، ص 342
حدیث (952) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
عَدلُ ساعَةٍ خَيْرٌ مِن عِبادَةِ سَبعينَ سَنَةً قِيامِ لَيلِها وَصِيام نَهارها
ساعتى عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است كه شبهايش به نماز و روزهايش به روزه بگذرد.
مشكاةالأنوار، ص 544
حدیث (953) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
مَن كَشَفَ عَورَةَ اَخيهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّهُ عَورَتَهُ حَتّى يَفضَحَهُ بِها فى بَيتِهِ
هر كس عيب و زشتى برادر مسلمان خود را فاش كند، خداوند زشتى او را آشكار سازد، تاجايى كه او را در درون خانه اش رسوا سازد
الترغيب والترهيب، ج 2، ص 239، ح 9
حدیث (954) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـكتَسِبُوا العَداوَةَ بَينَهُم
به مردم ناسزا نگوييد، كه با اين كار در ميان آنها دشمن پيدا مىكنيد
كافى ، ج 2، ص 360 ح 3
حدیث (955) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
عَلَيكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِىالنّارِ
شما را سفارش مىكنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكوكارى همراه است و هر دو در بهشتاند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنماند
نهج الفصاحه، ح 1976
حدیث (956) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
خَيرُكُم مَن لَم يَترُك آخِرَتَهُ لِدُنياهُ وَلا دُنياهُ لآِخِرَتِهِ وَ لَم يَكُن كَلاًّ عَلَى النّاسِ
بهترين شما كسى است كه آخرت خود را براى دنيا و دنياى خود را براى آخرت رها نكند و سربار مردم نباشد.
نهج الفصاحه، ح 1525
حدیث (957) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
وَ مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِىَ بِها حَقَّ امرِىءٍ مُسلِمٍ اَتى يَومَ القيامَةِ وَ لِوَجهِهِ نورٌ مَدَّ البَصَرِ تَعرِفُهُ الخَلايِقُ بِاسمِهِ وَ نَسَبِهِ
كسى كه براى زنده كردن حق يك مسلمان، شهادت حقّ بدهد، روز قيامت در حالى آورده مىشود كه پرتو نور چهرهاش، تا چشم كار مىكند ديده مىشود و خلايق او را به نام و نسب مىشناسند
كافى، ج 7، ص 381، ح 1
حدیث (958) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
قالَ:طوبى لَهُم اَلَّذينَ يَقبَلونَ الحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ يَبذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحكُمونَ لِلنّاسِ كَحُكمِهِم لاَِنفُسِهِم
رسول خدا فرمودند:خوشا به سعادت آنان كه چون حق را بشنوند، بپذيرند و هرگاه حق از آنان خواسته شود، دريغ نكنند و براى مردم همانگونه قضاوت كنند كه براى خود مىكنند
بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19
حدیث (959) امام على(ع) می فرمایند
لا تَـكُن مِمَّن يَرجُو الاآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ... يَنهى وَ لا يَنتَهى وَ يَامُرُ بِما لا يَاتى...
از كسانى مباش كه بىعمل، به آخرت اميد دارند... از گناه باز مىدارند، اما خود باز نمىايستند، به كارهايى فرمان مىدهند كه خود انجام نمىدهند
نهج البلاغه، از حكمت 150
حدیث (960) امام على(ع) می فرمایند
اَلثَّناءُ بِاَكثَرَ مِنَ الاستِحقاقِ مَلَقٌ وَ التَّقصيرُ عَنِ الاستِحقاقِ عِىٌّ اَو حَسَدٌ
تعريف بيش از استحقاق، چاپلوسى و كمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و يا حسد است
نهج البلاغه، حكمت 347
حدیث (961) امام على(ع) می فرمایند
اَحسَنُ الآْدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ
بهترينِ ادبها آن است كه تو را از حرامها باز دارد
معدن الجواهر، ص 59
حدیث (962) امام صادق(ع) می فرمایند
اِنَّ لِلمُؤمِنِ عَلى المُؤمِنِ سَبعَةَ حُقوقٍ، فَاَوجَبُها اَن يَقولَ الرَّجُلُ حَقّا وَ اِن كانَ عَلى نَفسِهِ اَو عَلى والِدَيهِ، فَلا يَميلَ لَهُم عَنِ الحَقِّ
مؤمن را بر مؤمن، هفت حق است. واجبترين آنها اين است كه آدمى تنها حق را بگويد، هر چند بر ضد خود يا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود
بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8
حدیث (963) امام جواد(ع) می فرمایند
نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.
غررالحكم 6/441/10926
حدیث (964) امام صادق(ع) می فرمایند
العَمَلُ الخالِصُ : الّذي لا تُريدُ أنْ يَحْمَدَكَ علَيهِ أحَدٌ إلاّ اللّهُ عزّوجلُّعمل خالص ، آن است كه نخواهى كسى جز خداوند تو را بر انجام آن بستايد.
بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8
حدیث (965) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَيرَ الدُّنيا وَالآْخِرَةِ
هر كس تقوا روزىاش شود، خير دنيا و آخرت روزى او شده است.
كنزالعمال جلد13 ، صفحه151
حدیث (966) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَيرَ الدُّنيا وَالآْخِرَةِ
هر كس تقوا روزىاش شود، خير دنيا و آخرت روزى او شده است.
معدن الجواهر، ص 73
حدیث (967) امام صادق(ع) می فرمایند
إذا لَم تَكُن حَليما فتَحَلَّماگر بردبار نيستى ، خود را به بردبارى وادار
الكافي : ج 2 ، ص 112 ، ح 6
حدیث (968) امام صادق(ع) می فرمایند
صاحِبُ النِّيَّةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ الْقَلبِ السَّليمِ...
كسى كه نيّت درست داشته باشد، دل سالم و پاك دارد...
غررالحكم جلد2 ، صفحه451
حدیث (969) امام صادق(ع) می فرمایند
مَن قَبِلَ اللّهُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَم يُعَذِّبْهُ وَمَن قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَهً لَم يُعَذِّبْهُ
خداوند از هر كس يك نماز و يا يك كار نيك را قبول كند، عذابش نمى نمايد.
كافى، ج 3، ص 266، ح11
حدیث (970) امام صادق(ع) می فرمایند
إنَّ القَصدَ يورِثُ الغِنى
ميانهروى ، ثروتمندى مىآورد
الكافي : ج 4 ، ص 53 ، ح 8
حدیث (971) امام علی (ع) می فرمایند
اِنَّ التَّقوى مُنتَهى رِضَى اللّهِ مِن عِبادِهِ وَحاجَتُهُ مِن خَلقِهِ فَاتَّقُوا اللّهَ الَّذى اِن اَسرَرتُم عَلِمَهُ وَاِن اَعلَنتُم كَتَبَهُ
نهايت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفريدگانش تقواست، پس تقوا از خداوندى بكنيد كه اگر پنهان كنيد مىداند و اگر آشكار سازيد مىنويسد
كنزالعمال 10/143/28731
حدیث (972) امام باقر (ع) می فرمایند
الدُّعاءُ يَرُدُّ القَضاءَ ، وَقَد اُبرِمَ إبراما ـ وَضَمَّ أصابِعَهُ ـدعا ، قضا را ـ گر چه حتمى و قطعى شده باشد ـ بر مىگرداند حضرت [براى تشبيه و بيان قضاى محتوم] انگشتانش را به هم چسباند
الكافي : ج 2 ، ص 470 ح 6
حدیث (973) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
مَن اَكثَرَ مِنَ الاِستِغفارِ جَعَلَ اللّهُ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ فَرَجا وَمِن كُلِّ ضَيقٍ مَخرَجا وَرَزَقَهُ مِن حَيثُ لايَحتَسِبُ
هر كس بسيار استغفار كند خدا براى او از هر غمى گشايش، از هر تنگنايى رهايى و از جايى كه انتظار ندارد روزى مىدهد.
نهج الفصاحه، ح2941
حدیث (974) رسول اكرم (ص) می فرمایند
إِنَّ اللّهَ تَعالى مَعَ الدّائِن حَتّى يَقضىَ دَينَهُ مالَم يَكُن دَينُهُ فيما يَكرَهُ اللّه
خداوند يار قرضدار است تا قرض خود را بپردازد بهشرط آنكه قرض وى بر خلاف رضاى خدا نباشد.
نهج الفصاحه، ح 733
حدیث (975) امام علی (ع) می فرمایند
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّهِ نَجاةً مِن كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِن كُلِّ عَدُوٍّ
توكل بر خداوند، مايه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است
بحارالأنوار 78/79/56
حدیث (976) امام علی (ع) می فرمایند
اَلتَّقِىُّ سابِقٌ اِلى كُلِّ خَيرٍ
تقواپيشه براى انجام هر كار خيرى سبقت مىگيرد.
نهج الفصاحه ح 781
حدیث (977) رسول اكرم (ص) می فرمایند
اَلعِلمُ حَياةُ الاسلامِ وَ عِمادُ الايمانِ وَ مَن عَلِمَ عِلما اَتـَمَّ اللّهُ لَهُ اَجرَهُ وَ مَن تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّهُ ما لَم يَعلَم
علم، حيات اسلام و تكيه گاه ايمان است و هر كس علمى بياموزد، خداوند پاداش او را تمام گرداند و هر كس بياموزد و عمل كند، خداوند، تعليم دهد به او آنچه را كه نمى داند.
نهج الفصاحه ح 2019
حدیث (978) امام باقر عليه السلام می فرمایند
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ عَنهُ عَقلُهُ وَيُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَجَهلَهُ؛
خداوند به وسيله تقوا بنده را حفظ مىكند از آنچه كه عقلش به آن نمىرسد و كور دلى و نادانى او را بر طرف مىسازد.
التوحيد ص 127
حدیث (979) امام باقر عليه السلام می فرمایند
اَتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فيما لَهُ وَعَلَيهِ؛
باتقواترين مردم، كسى است كه در آنچه به نفع يا ضرراوست،حق رابگويد.
نهج الفصاحه
حدیث (980) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
لِكُلِّ شَيءٍ وَجهٌ ووَجهُ دينِكُمُ الصَّلاةُ
هر چيزى چهره اى دارد و چهره دين شما نماز است.
الكافي : ج 3 ، ص 270 ، ح 16
حدیث (981) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
تَمامُ التَّقوى اَن تَتَعَلَّمَ ما جَهِلتَ وَتَعمَلَ بِما عَلِمتَ
تقواي كامل اين است كه آنچه نمي داني ياد بگيري و به آنچه مي داني عمل كني.
ميزان الحكمه ، جلد4
حدیث (982) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
اَلنِّيَّةُ الحَسَنَةُ تُدخِلُ صاحِبَهَا الجَنَّةَ
نيت خوب صاحب خويش را به بهشت مىبرد
كنزالعمال جلد 13
حدیث (983) امام علی (ع) می فرمایند:
مَن حَسُنَت نيَّتُهُ أَمَدَّهُ التَّوفيقُ
هر كس نيّتش خوب باشد، توفيق ياريش خواهد نمود.
غررالحكم 5/462/9186
حدیث (984) امام باقر (ع) می فرمایند:
إنَّ اللّه تَبارَكَ وَتَعالى يُحاسِبُ النّاسَ عَلى قَدر ما آتاهُم مِنَ العُقُولِ فِى الدُّنيا
خداوند (در روز قيامت) از بندگانش به مقدار عقلى كه به آنها داده بازخواست خواهد كرد.
غررالحكم جلد2 - حدیث3260
حدیث (984) امام على عليهالسلام می فرمایند:
حُسنُ النِّيَّةِ مِن سَلامَةِ الطَّويَّةِ
نيّت خوب، برخاسته از سلامت درون است.
التوحيد ص63
حدیث (985) امام على (ع) می فرمایند:
يَبلُغُ الصّادِقَ بصِدقِهِ ما يَبلُغُهُ الكاذِبَ باحتيالِهِ
راستگو، با راستگويى خود به همان مى رسد كه دروغگو با حيله گرى خود.
حدیث (986) امام سجاد (ع) می فرمایند:
خَيرُ مَفاتيح الاُمور الصِّدقُ وَ خَيرُ خَواتيمِهَا الوَفاءُ
بهترين شروع كارها صداقت و راستگويى و بهترين پايان آنها وفا است.
بحارالأنوار، ج 78، ص 161
حدیث (987) امام صادق(ع) می فرمایند
لا يَزالُ الدّينُ قائِمًا ما قامَتِ الكَعبَةُ
تا زمانى كه كعبه بر پاست، دين بر پاست.
الكافي : ج 4 ، ص 271 ، ح 4
حدیث (988) امام باقر (ع) می فرمایند:
لا تَذهَب بِكُمُ المَذاهِبُ ، فوَاللّهِ ما شِيعَتُنا إلاّ مَن أطاعَ اللّهَ عَزَّوجلَّ
مذاهب گوناگون شما را از راه به در نبرد، به خدا سوگند، شيعه ما نيست مگر كسى كه از خداوندعزّوجلّ اطاعت كند.
الكافي : ج 2 ، ص 73 ، ح 1
حدیث (989) امام علی (ع) می فرمایند:
مَن عَمِلَ بِالْعَدلِ حَصَّنَ اللّهُ مُلكَهُ
هر كس به عدالت رفتار كند، خداوند حكومتش را حفظ خواهد كرد.
غررالحكم، ج5، ح 8722
حدیث (990) امام صادق(ع) می فرمایند:
العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ عَلَيهِ اللَّوابِسُ
كسى كه زمان خود را بشناسد ، آماج اشتباهات قرار نگيرد.
الكافي : ج 1 ، ص 27 ، ح 29
حدیث (991) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:
أَبلَغُ ماتَستَدِرُّ بِهِ الرَّحمَةَ أَن تُضمِرَ لِجَميعِ النّاسِ الرَّحمَةَ
مؤثّرترين وسيله جلب رحمت خدا اين است كه خيرخواه همه مردم باشى.
غرر الحكم ، ص 212
حدیث (992) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:
اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ
هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش مىآيد.
غررالحكم، ح 4021
حدیث (993) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
اَلطِّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّهَ يُذهِبُهُ بالتَّوَكُّل
فال بد زدن شرك است و هيچكس ازما نيست مگر اينكه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، اما خداوند با توكل به او آن را از بين مى برد.
كنزالعمال، ح 5696
حدیث (994) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
خَيرُ الدُّنيا وَالآخِرَةِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنيا وَالآخِرَةِ مَعَ الجَهل
خير دنيا و آخرت با دانش است و شرّ دنيا و آخرت با نادانى.
الحياة، ج1، ص35
حدیث (995) امام على (ع) می فرمایند:
اَلصَّبْرُ فِى الاُْمورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الْجَسَدِ، فَاِذا فارَقَ الرَّأسُ الجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ اِذا فارَقَ الصَّبْرُ الاُْمورَ فَسَدَتِ الاُْمورُ
نقش صبر در كارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان كه اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بين مىرود، صبر نيز هرگاه همراه كارها نباشد، كارها تباه مىگردند.
كافى، ج 2، ص 90، ح 9
حدیث (996) امام باقر (ع) می فرمایند:
مَثَلُ الْحَريصِ عَلَى الدُّنْيا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا كانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حريص به دنيا، همانند كرم ابريشم است كه هر چه بيشتر دور خود مى تند، خارج شدن از پيله بر او سختتر مى شود، تا آنكه از غصه مى ميرد.
كافى، ج 2، ح 7
حدیث (997) امام حسین (ع) می فرمایند:
اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَكارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا
اى مردم در خوبىها با يكديگر رقابت كنيد و در بهره گرفتن از فرصتها شتاب نماييد و كار نيكى را كه در انجامش شتاب نكردهايد، به حساب نياوريد.
ارشاد القلوب ديلمى، ص 73
حدیث (998) حضرت زهرا (س)می فرمایند:
اِنَّ السَّعيد، كُلُّ السَّعيد، حَقُّ السَّعيد مَن أَحَبَّ عَليّاً فِي حَياتِهِ وَ بَعدَ مَوتِهِ
همانا سعادتمند(به معناي) كامل و حقيقي كسي است كه امام علي(ع) را در دوران زندگي و پس از مرگش دوست داشته باشد.
مجمع الزوائد ج 9، ص 132
حدیث (999) رسول اكرم (ص) می فرمایند:
مَن تابَ قَبْلَ أنْ يُعايِنَ قَبِلَ اللّهُ تَوبَتَهُ
هر كس پيش از آن كه (فرشته مرگ را) مشاهده كند، توبه نمايد، خداوند توبهاش را بپذيرد.
الكافي : ج 2 ، ص 440 ، ح 2
حدیث (1000) امام حسین(ع) می فرمایند:
أَلاِستِدراجُ مِنَ اللّهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أَن يُسبِغَ عَلَيهِ النِّعَمَ وَ يَسلُبَهُ الشُّكر
غافلگير كردن بنده از جانب خداوند به اين شكل است كه به او نعمت فراوان دهد و توفيق شكرگزاری را از او بگيرد.
تحف العقول،ص 250
