ابراهیم بن موسی می‌گوید:
از  حضرت رضا  علیه السلامکمک مالی می‌خواستم و بر آن اصرار می‌کردم. روزی به همراه امام از شهر خارج شدیم. هنگام نماز شد. امام در کنار صخره‌ای نزدیک قصری که در آنجا بود نشست و فرمود:«اذان بگو.»
پرسیدم:«آیا منتظر بقیه نمی‌مانید؟»
امام فرمود:«هرگز بدون دلیل، نماز اول وقت را به تعویق نینداز.»
من اذان گفتم و با امام نماز خواندیم. سپس عرض کردم:«ای پسر  رسول الله! هنوز خواسته‌ام را برآورده نکرده‌اید و من به شدت نیازمندم.»
امام چوبی را به زمین کشید. سپس دست برد و از زیر خاک، یک شمش طلا بیرون کشید و فرمود:«بگیر! خداوند در آن برای تو برکت قرار دهد. از آن بهره مند شو و آنچه را که دیدی، به کسی نگو.»
آن شمش برای من برکت کرد و من از ثروتمندان منطقه خود شدم.

منابع:
بحار الانوار، ج 49، ص 49، ح 49. از الخرائج و الجرائح / 230. و کافی، ج 1، ص 488.

مباحثات امام رضا علیه السلام درباره امامت:

در جلسه‌ای که مامون با فقها و اهل کلام داشت، یکی از حاضران از حضرت امام رضا (ع) پرسید:
« یا ابن رسول الله، امامت با چه چیز ثابت می‌شود؟»
امام فرمود:« با نص و دلیل.»
گفت:« امام را از چه راه باید شناخت؟»
امام فرمود:« امام را با علم و استجابت دعایش باید شناخت.»
گفت:« شما اخبار آینده را از کجا می دانید؟»
فرمود:« ما علم به آینده را از  رسول ص  فرا گرفته‌ایم و این علم را از یکدیگر به ارث می‌بریم.»
پرسید:« چیزهایی را که در دل مردم است، از کجا درک می‌کنید و نیت‌هایشان را چگونه درمی‌یابید؟»
حضرت رضا علیه السلام فرمود:
« مگر نشنیده‌ای که رسول خدا فرمود « از تیزبینی مومن بترسید که او با نور خدا می‌بیند؟ »
گفت:« آری، این حدیث را شنیده‌ایم.»

امام فرمود:
« هیچ مؤمنی نیست مگر اینکه تیزبینی و نوری دارد. خداوند آن نور را در ائمه اهلبیت قرار داده و این نور به اندازه‌ی تمام نورهای مؤمنین است.»
مأمون به امام نگاهی کرد و گفت:« ای اباالحسن، به ما بگو خداوند به اهل بیت چه چیزهایی داده؟»
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود:
« خداوند متعال با «روح»، ما را تأیید کرده و روح، فرشته نیست بلکه بالاتر است. خداوند، روح را جز با پیغمبر اسلام، با پیغمبر دیگری همراه نکرده اما با اهل بیت و امامان هست و آنان را تأیید می‌کند.»